Samensmelting gehaald!

Gegroet expeditieleden,

Met fantastisch nieuws mag ik deze blog openen, ik ben namelijk goed door de eilandraad gekomen en heb de samensmelting gehaald. Vandaag ben ik officieel een maand weg! Dit weekend heb ik doorgebracht op winaarseiland en ben ik weer van kamp zuid naar kamp noord verhuisd. Ter verduidelijking zal ik beschrijven wat kamp zuid te bieden had:

Zuid Bali.
Waarom winnaarseiland vraag je? Nou, ik zat dit weekend in een dik resort waar ik eindelijk weer onder een dekbed kon slapen. Nu denk je logisch maar het leven is hier toch anders dan in Nederland. Het is hier namelijk 100 graden.

Dit weekend ben ik naar Seminyak gegaan waar  mijn moeder en zusje verbleven. Het was ontzettend leuk om hen weer te zien. Zij hadden een mooie rondreis gemaakt over Java en hebben eigenlijk meer gezien dan ik. Seminyak is erg toeristisch en druk. Ik was er toevallig die week ervoor ook en het contrast tussen Seminyak en Singaraja is ontzettend groot. In Singaraja zijn wij namelijk de enige toeristen en worden we steeds aangekeken. In Seminyak val je niet op omdat bijna heel Australië daar zowat regeert.

Wij zijn naar Ubud en naar Tanah Lot geweest. In Ubud werden we gedropt in een straat en ook daar was het erg toeristisch. Om heel eerlijk te zijn niet echt wat ik van Ubud had verwacht. Als je bij google Ubud intypt die je fantastische dingen die ik eerlijk gezegd niet heb gezien, dus ik denk dat we de juiste dingen moeten opzoeken om het toch anders te ervaren. Ik vond het namelijk druk en toeristisch. Monkey forest daarentegen was wel echt ontzettend leuk. Ze klimmen gewoon zomaar op je hoofd en ik kreeg er echt spontaan de slappe lach van. Ik vond het ook stom dat de mensen uit de reisgroep van mijn moeder en zusje geen pinda’s durfden te voeren. Waarom kom je dan naar het monkey-forest? Om aapjes te kijken? Lol.

Tanah lot was ontzettend mooi, maar net zoals Ubud mega toeristisch. De nadruk daar ligt hem meer in de mensen die foto’s van zichzelf maken en de locals die je van alles proberen te verkopen. Je voelt dus een andere sfeer dan de omgeving eigenlijk zou moeten bieden, en dat is jammer. Tanah lot is een tempel in het water en als je probeert door het toerisme heen te kijken is het ook echt adembenemend mooi, maar door het toerisme zal ik er niet snel nog een keer heen gaan.

Noord Bali.

Terug naar Kamp Noord. Het kamp van de basis. Het kamp van thuis. Singaraja voelt echt als thuis komen. Je voelt de echtheid, je voelt de rust, je voelt de cultuur. Ik vind dat fijn. Het is misschien niet altijd prettig om op te vallen omdat je westers bent, maar hier leef ik ten minste in het land waarvoor ik ben gekomen. Indonesië. Als ik zo kijk naar het moment nu dan realiseer ik me dat ik hier al een maand ben. Aan de ene kant voelt het kort, maar als je kijkt naar bepaalde gedragingen zijn er dingen die ik me een maand geleden nog niet had kunnen voorstellen. Zoals in je eentje in een indonesische toko zitten tussen de locals en daar je (overheerlijke) indonesische lunch te eten. Wat ik ook fantastisch vind is dat ik best vaak alleen op de scooter zit en beste afstanden rijd. Soms denk ik dan echt van wow ik ken de weg hier gewoon, in een vreemd land, zo alleen. Dat geeft wel een stoer gevoel. Vandaag ben ik bijvoorbeeld ook weer naar mijn project geweest en daarna rij ik door naar Lovina. Dat betekent dat ik zo ongeveer 45 minuten op de scooter zit. En dan rij ik nog tussen de 60 en 80 als het verkeer meewerkt. Ook beginnen de nodige bahasa indonesia hun werk te doen. Het is ontzettend leuk om in het zuiden van Bali ipv goodmorning salamat paki te zeggen. De mensen daar zijn echt niet gewend dat toeristen de moeite nemen om hun taal te spreken en de waardering druipt er daardoor van af. Meteen wordt er gevraagd of je Indonesisch kan en dan moet je eigenlijk lachen en vertel ik dat ik maar een paar dingen kan. Zoals tot 10 tellen, goedendag zeggen, vragen hoe het gaat, goedemorgen,middag en avond wensen, en bedankt zeggen. Terimah kasih!

Toch zijn deze kleine dingetjes leuk om in te zetten en het maakt dat je toch wat dichter bij de mensen komt te staan. Ze waarderen het in elk geval dat jij je best doet.

Bali Mandara.
Terug in kamp Noord betekent ook weer de nodige dingen doen. Ik ben vorige week niet naar mijn project geweest omdat ik mijn stem verloren was en een keelontsteking had. Ik zit nu lekker aan de medicijnen en voel me constant lekker. Nee grap, maar ik kan in elk geval wat doen dus ik ben weer naar mijn project gegaan. Dit gaat ontzettend goed. Ik ben even in het diepe gegooid maar vaak werkt dat wel goed voor mij. Ik geef veel lessen. Ongeveer 4 op een dag en ik heb deze week zo ongeveer 80 studenten gesproken. Deze lessen gaan interactief en erg vanzelf. Als je in Nederland een les gaat geven zijn er een aantal dingen waar je je druk over maakt. Vaak is dat dat je bang bent de klas niet mee te krijgen, dat ze afgeleid raken, geen respect voor je hebben en alles verpesten en in het uiterste scenario jij huilend de klas verlaat en de kinderen je gierend nadoen. Op Bali Mandara bestaan deze angsten niet. De studenten zijn zo gedisciplineerd en beleefd dat zij precies doen wat je ze vraagt. Daarbij spreken ze ontzettend hun waardering uit en laten ze zien dat ze het fijn vinden dat er aandacht wordt besteed aan hun persoonlijke ontwikkeling. Dit is fijn voor mij en fijn voor hun. Alleen jaag ik er nu zoveel studenten doorheen op een dag dat ik nu al mag gaan denken over een nieuw lesplan.

Voor nu.

Morgen vertrekken mijn moeder en zusje alweer. Jammer, maar omdat mijn moeder een griep heeft denk ik dat het goed is om weer terug te keren naar het gezonde Nederlandse klimaat. En kou HAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHAAAAAAAAA

Anyway. Ik hoop dat ik het nog ver schop na de samensmelting. Ik ben al bezig met me voor te bereiden op de volgende proeves die ik moet doorstaan. Ik moet zeggen dat ik er nog aardig goed bij zit en me nog goed vermaak hier. Dat komt waarschijnlijk ook omdat we een ontzettende leuke groep hebben en ik me altijd vermaak met m’n huisgenoten en de rest. De complotten zijn nog niet actief. (of ik lig er de volgende eliminatie uit, lol)

Bedankt voor het lezen en tot de volgende eilandraad!

Kus Mara